Έχουν τόση λογική όλα αυτά που προτείνει η δικομματική κυβέρνηση, που κανονικά απόψε στη Βουλή πρέπει να μαζευτούν για να υπερψηφίσουν τον «παραλογισμό» του 2014. Και κάπου ανάμεσα στην νέα φοροεπιδρομή, στις περικοπές, στη διάλυση της παιδείας και της υγείας και την περαιτέρω μείωση του κοινωνικού κράτους, θα φορτωθούμε να πληρώσουμε εκ νέου και τις επιχορηγήσεις των κομμάτων…Γιατί άραγε; Αφού τα golden boys του success story λατρεύουν τόσο το αμερικανικό μοντέλο, γιατί δεν το υιοθετούν κιόλας; Γιατί δεν κόβουν μαχαίρι τις κρατικές επιχορηγήσεις στα κόμματά τους; Γιατί δεν βγάζουν το δάχτυλο από το κρατικό μέλι; Άλλωστε δεν είναι το δικό μας ιδεατό μοντέλο, το δικό τους είναι. Γιατί το αγνοούν τόσο επιδεικτικά; Στην Ελλάδα, όμως, η κομματική πραγματικότητα είναι διαφορετική. Τα κόμματα της συγκυβέρνησης είναι νεοφιλελεύθερα με τα δικά μας λεφτά, αλλά κρατικοδίαιτα όταν πρόκειται για τα δικά τους οικονομικά. Και δεν είναι μόνο αυτό. Όχι μόνο είναι επιχορηγούμενα από εμάς, αλλά είναι και υπερχρεωμένα σε τράπεζες. Ναι, ναι, στις ίδιες τράπεζες που όταν χρεοκοπούν, είμαστε υποχρεωμένοι να τις σώσουμε πάλι με τα δικά μας λεφτά, για να μην καταρρεύσει το ίδιο το σύστημα. Πρόκειται για ένα οικονομικό αεροπλανάκι χρεών με το λογαριασμό να γράφει σταθερά το όνομά μας. Τα χρέη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ προς τις τράπεζες ξεπερνούν τα 250 εκατ. ευρώ. Τα χρέη των ομίλων ενημέρωσης συνολικά ξεπερνούν τα 3,2 δισ. ευρώ. Χμμμ, ξαφνικά δεν μοιάζει και τόσο παράλογο που όλοι μαζί οι μπαταχτσήδες αποτελούν ένα αρραγές μέτωπο στην προσπάθεια να προστατεύσουν το υπάρχον οικονομικό μοντέλο και –πάνω από όλα– το βασικό του πυλώνα: τις τράπεζες. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την εξομολόγηση του Γιώργου Παπανδρέου ότι ο Σταύρος Ψυχάρης έστησε ολόκληρο πόλεμο εναντίον του, επειδή ο τότε πρωθυπουργός αρνήθηκε να μεσολαβήσει στην Εθνική Τράπεζα προκειμένου να εγκριθεί δάνειο που είχε αιτηθεί ο ΔΟΛ χωρίς να έχει τις προϋποθέσεις; Παρότι, οφείλουμε να ομολογήσουμε, και μόνο το γεγονός ότι κατάφερε να δικαιώσει σε οτιδήποτε τον ΓΑΠ, αποτελεί ένα μικρό κατόρθωμα του Σταύρου Ψυχάρη. Οπότε εμείς πληρώνουμε τα κόμματα, τα οποία παρόλα αυτά χρωστούν στις τράπεζες, τις οποίες πάλι εμείς πληρώνουμε. Νερό στον πίθο των Δαναΐδων. Διότι, παρόλ’ αυτά, τα κόμματα δεν καταφέρνουν να ανταποκριθούν ούτε στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους. Διαβάζουμε ρεπορτάζ ντροπής για απλήρωτους λογαριασμούς της ΔΕΗ ακόμη και κομμένα τηλέφωνα σε γραφεία κομμάτων που αποτελούνται από –κατά δήλωσή τους– τεχνοκράτες που θέλουν να πιστέψουμε ότι έχουν την ικανότητα να σώσουν μια ολόκληρη χώρα, αλλά όχι τις παρατάξεις τους. Στην Ελλάδα του 2013 έπρεπε να θρηνήσουμε κι άλλο θύμα από την ακραία φτώχεια και το κομμένο ρεύμα για να ευαισθητοποιηθούμε. Αλήθεια, τι άλλο θα έπρεπε να πληρώνεται με τους φόρους μας, αν όχι ρεύμα σε συνανθρώπους μας που δεν μπορούν να το πληρώσουν; Ας περικόψουν λοιπόν τις επιχορηγήσεις τους κι ας χρησιμοποιήσουν τα χρήματα για να πληρωθούν όλοι οι λογαριασμοί και να επανασυνδεθεί το ρεύμα σε όλα τα σπίτια. Ξέρω, ξέρω, αυτά είναι λαϊκισμός. Σε αντίθεση με τα επιτόκια, τα τοκοχρεωλύσια και τις ασιατικές αγορές. Αυτά δεν είναι! ΥΓ1: Η αγαπημένη ενασχόληση των παρουσιαστών του μνημονίου τις τελευταίες ημέρες είναι οι άνθρωποι που έχουν κομμένο ρεύμα. Πες λοιπόν κι εσύ τον πόνο σου σ΄ έναν βολεμένο άνκορμαν του ΣΚΑΙ, του MEGA, του ANT1. Δώσε πόνο στα νούμερα. Και φύγε με ένα χτύπημα στη πλάτη. ΥΓ2: Μαθαίνουμε ότι τώρα τελευταία ο κος Μουρούτης είναι απασχολημένος με κάτι χρωστούμενα. Μάλλον λογαριασμοί της ΔΕΗ θα ’ναι. Αλλά πού να βρει να τους πληρώσει τώρα με τόσα έξοδα; Βάσανα ο γκεμπελάκος. Για το ρεύμα της ΔΕΗ είναι, για το ρεύμα αποχώρησης από την κυβέρνηση είναι, θα σας γελάσουμε.
Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου