Του Λεωνίδα Βατικιώτη
Επιλέγοντας το διοικητικό προσωπικό των ΑΕΙ για τις απολύσεις η κυβέρνηση Σαμαρά στέλνει ταυτόχρονα τα πανεπιστήμια στον ιδιωτικό τομέα για να καλύψουν τις ανάγκες τους, σε βάρος του δημόσιου χαρακτήρα τους, που καταντάει πουκάμισο αδειανό. Του Λεωνίδα Βατικιώτη Οι 1.349 απολύσεις που ζητά η Τρόικα από τα πανεπιστήμια, δια μέσω του εκλεκτού της υπουργού Παιδείας Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου, εκ ...πρώτης όψεως δεν είναι παρά ένα ακόμη πλήγμα στην απασχόληση μια και ακαριαία θα βγουν στην ανεργία τόσοι εργαζόμενοι, υψηλών κατά βάση προσόντων. Δεν είναι όμως μόνο ότι διατηρείται η δυναμική που ωθεί την ανεργία σε νέα ύψη και την φτώχεια σε νέα βάθη. Όπως ακριβώς συνέβη με την ΕΡΤ που οι απολύσεις αποτέλεσαν πρώτης τάξης ευκαιρία για να μειωθεί το μερίδιο της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης στην πίτα της ακροαματικότητας/θεαματικότητας υπέρ των βαρόνων των μίντια, όπως ακριβώς συμβαίνει και στα νοσοκομεία όπου το κλείσιμο νοσοκομείων και κλινικών χρησιμοποιείται ως μέσο για την υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, προς όφελος των κλινικαρχών, έτσι και στην τριτοβάθμια παιδεία οι 1.349 διαθεσιμότητες χρησιμοποιούνται σαν δούρειος ίππος. Πέρα από την άμεση επιδίωξη της μείωσης του δημοσιονομικού ελλείμματος και της επίτευξης πλεονάσματος στον κρατικό προϋπολογισμό (στο βωμό του success story δηλαδή θυσιάζονται οι διοικητικοί των ΑΕΙ), μακροπρόθεσμος στόχος είναι η περαιτέρω προώθηση της ιδιωτικοποίησης της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης! Οι απολύσεις αφορούν τις εξής ειδικότητες: βιβλιοθηκονόμους, διοικητικούς υπάλληλους, τεχνικούς, φύλακες, υπεύθυνους μηχανογράφησης, εργαζόμενους στις οικονομικές υπηρεσίες, κλητήρες, κ.α. Τα πανεπιστήμια δε που θίγονται με βάση την τροποποιητική κοινή υπουργική απόφαση με ημερομηνία 15 Οκτωβρίου 2013 είναι το Καποδιστριακό, το Πολυτεχνείο, το Αριστοτέλειο και τα Πανεπιστήμια Θεσσαλίας, Πατρών και Κρήτης. «Το υπουργείο καθόλου τυχαία δεν επέλεξε να γίνουν οι απολύσεις σε αυτά τα ιδρύματα που το επιστημονικό τους έργο και η ερευνητική τους δραστηριότητα είναι διεθνούς ακτινοβολίας», υποστηρίζει ο Γιάννης Μαΐστρος, πανεπιστημιακός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. «Ξέρουν πως αν περάσουν τα σχέδια τους το άμεσο αποτέλεσμα θα είναι να υποβαθμιστεί το επίπεδο της έρευνας και της διδασκαλίας. Έτσι θα κοντύνουν τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια για να έρθουν ίσα βάρκα ίσα πανιά με τα ιδιωτικά, που είναι αναγκαίο να πούμε πως η λειτουργία τους εξακολουθεί να αντιβαίνει στο σύνταγμα. Μεμιάς, όσα με κόπο έχουν πετύχει τα ελληνικά πανεπιστήμια παρέχοντας δωρεάν και πολύ υψηλού επιπέδου παιδεία, καθιστώντας έτσι εντελώς αχρείαστες τουλάχιστον τις βασικές σπουδές στο εξωτερικό – αντίθετα με ό,τι συνέβαινε στο παρελθόν, θα εξαφανιστούν». Ο Γιάννης Μαΐστρος απορρίπτει κατηγορηματικά οποιαδήποτε άποψη για εξορθολογισμό στη διαχείριση του προσωπικού. «Είναι τόσες πολλές οι γεωγραφικές ιδιομορφίες που διέπουν την λειτουργία των τριτοβάθμιων ιδρυμάτων ώστε στις περισσότερες περιπτώσεις οι κανόνες για μια άριστη σχέση φοιτητών προς διοικητικούς ή και τεχνικούς υπαλλήλους δεν ισχύει. Πάρτε για παράδειγμα το Πανεπιστήμιο Αιγαίου που λειτουργεί σε 3-4 νησιά, το Θεσσαλίας που έχει σχολές σε 4 πόλεις και της Κρήτης που λειτουργεί επίσης σε 2 πόλεις. Με μια τέτοια διασπορά πως θα ενοποιηθούν οι βιβλιοθήκες; Θα πηγαίνει ο φοιτητές από το Ηράκλειο στο Ρέθυμνο κι από την Λάρισα στον Βόλο; Το αποτέλεσμα θα είναι δραματικό γιατί αν κάτι πλήττεται είναι ο αναστοχασμός, η έρευνα και η αναζήτηση. Η αναζήτηση από πηγές είναι συστατικό στοιχείο όχι μόνο της φοίτησης ώστε να γραφτούν διπλωματικές εργασίες και διδακτορικές διατριβές, αλλά ακόμη και του καθηγητικού κι ερευνητικού έργου. Η απόλυση των βιβλιοθηκονόμων ακυρώνει αυτή την διάσταση». «Η κατάργηση των οργανικών θέσεων των συγκεκριμένων ειδικοτήτων θα αναγκάσει τις σχολές να προσφύγουν στον ιδιωτικό τομέα για να καλυφθούν οι συγκεκριμένες ανάγκες φύλαξης, συντήρησης των κτιρίων, μηχανογραφικής υποστήριξης, κ.α. Τότε, ανάγκες που ως τώρα καλύπτονταν από τον κρατικό προϋπολογισμό θα καλύπτονται από τα έσοδα του ιδρύματος που κι αυτά έχουν μειωθεί δραστικά τα τελευταία χρόνια. Κατά 60% έχουν μειωθεί οι επιχορηγήσεις από το 2010 μέχρι το 2013», τονίζει στο Unfollow η Ζαμπία Κατσανεβάκη από το Ειδικό και Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό του ΕΜΠ, επίσης. Στο πλαίσιο αυτών των μειώσεων πολλές εκατοντάδες συμβασιούχοι (με βάση το ΠΔ 407) διέκοψαν την συνεργασία τους με τα πανεπιστήμια, στερώντας τα από το νέο αίμα που έχουν ανάγκη, ενώ ταυτόχρονα προκάλεσαν ένα πρωτοφανές κύμα φυγής νέων επιστημόνων σε πανεπιστήμια του εξωτερικού. «Όπως καταλαβαίνετε, οι σχολές ή θα αναγκαστούν να επιβάλλουν δίδακτρα ή να μειώσουν τους μισθούς των καθηγητών ή ακόμη και να απολύσουν άλλους ή όλα αυτά μαζί προκειμένου να πληρώνουν εταιρείες security, παροχής υπηρεσιών μηχανογραφικής υποστήριξης, τήρησης βιβλίων και άλλων, όλες όμως από τον ιδιωτικό τομέα στον οποίο θα προσφεύγουν στο εξής τα πανεπιστήμια για να αναζητήσουν εξωτερικούς συνεργάτες. Αν επομένως δούμε σε λίγα χρόνια να κοστολογούνται υπηρεσίες που μέχρι πρόσφατα παρέχονταν δωρεάν στον φοιτητή, όπως αντίγραφα πτυχίου, αναλυτική βαθμολογία και πιστοποιητικά σπουδών, ας μην εκπλαγούμε». Περιττό να ειπωθεί ότι απ' αυτή την διαδικασία το δημόσιο δεν πρόκειται μακροπρόθεσμα να βγει ωφελημένο. Οι υπηρεσίες που θα αγοράζουν με το πέρασμα του χρόνου τα πανεπιστήμια από τους ιδιώτες (security, μηχανογράφηση, κ.λπ) θα είναι πολύ πιο ακριβές σε σχέση με το σημερινό κόστος. Αλλά, ποιός νοιάζεται; Ο στόχος είναι να δημιουργηθούν νέοι τομείς δράσης και κερδοφορίας για τους ιδιώτες. Ακόμη κι αν αυτό σημάνει οικονομική αιμορραγία για το δημόσιο ή τις τσέπες των φτωχών φοιτητών που θα δουν την τριτοβάθμια παιδεία να γίνεται ακόμη πιο ταξική και να απευθύνεται στα παχιά πορτοφόλια. Οι απολύσεις που προωθούνται μέσω των διαθεσιμοτήτων δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστη ούτε και την δομή των πανεπιστημίων. Οι πρυτανικές αρχές έχοντας στη διάθεσή τους πολύ λιγότερο προσωπικό να διαχειριστεί τον ίδιο όγκο δουλειάς θα προτιμήσουν να συνενώσουν ή και να καταργήσουν τμήματα προκειμένου σε ορισμένα έστω απ' αυτά να γίνεται δουλειά απαιτήσεων. Κατ' αυτόν τον τρόπο θα υλοποιηθεί εξ ανάγκης ο πανεπιστημιακός Καλλικράτης που προβλεπόταν στο νόμο της Διαμαντοπούλου για τα πανεπιστήμια. «Οι συγχωνεύσεις για λόγους κόστους ήδη κερδίζουν έδαφος σε κάθε τομέα δουλειάς», συνεχίζει η Ζαμπία Κατσανεβάκη. «Στους Χημικούς Μηχανικούς για παράδειγμα δεν είναι μόνο ότι δαπανηρές ασκήσεις που απαιτούν ακριβά υλικά αποφεύγονται. Επιπλέον, πειράματα που γίνονταν από κάθε 1 φοιτητή ξεχωριστά, στη συνέχεια γίνονταν από 2, και τώρα από 8. Επί της ουσίας γίνεται επίδειξη που σημαίνει ότι η γνώση που αποκομίζουν αντί να αυξάνεται με το πέρασμα του χρόνου, στην πράξη συρρικνώνεται». Καθοριστικό ρόλο στην δραματική οικονομική κατάσταση των δημοσίων πανεπιστημίων έπαιξε και το πρόγραμμα ανταλλαγής των ελληνικών ομολόγων του Μαρτίου 2012 που υλοποιήθηκε από την κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου με υπουργό Οικονομικών τον Βαγγέλη Βενιζέλο και σχεδιαστή την Τρόικα (ΕΕ και ΔΝΤ). Για να αναφερθούμε μόνο στα δύο μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Ελλάδας, το Καποδιστριακό πριν την αναδιάρθρωση είχε αποθεματικά ύψους 9.785.212 ευρώ και το Πολυτεχνείο 46.444.451. Μετά την αναδιάρθρωση η τρέχουσα αξία των αποθεματικών τους έφτανε τα 2.992.381 και 12.846.101 ευρώ αντίστοιχα. Πραγματικό κούρεμα της τάξης του 70% και πλέον! Συνθέτοντας το παζλ φαίνεται πως η κρίση χρέους, που εσκεμμένα προκλήθηκε από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου το 2010 με την σύμφωνη γνώμη της ελληνικής οικονομικής ελίτ και της ΕΕ, αποδεικνύεται μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για να ακρωτηριαστούν τα δημόσια πανεπιστήμια κι η τριτοβάθμια παιδεία να γυρίσει εκεί που ήταν την δεκαετία του '50: ένα είδος πολυτελείας για όσους έχουν να πληρώσουν και μόνο. Οι υπόλοιποι στην αμορφωσιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου